กลุ่มเส้นด้ายถือกำเนิดขึ้นท่ามกลางภาวะวิกฤตของการแพร่ระบาดไวรัสโควิด-19 (COVID-19) ที่ได้คร่าชีวิตของคนที่เรารักไปอย่างไม่มีโอกาสแม้แต่เอ่ยคำลา ภายหลังกรณีการเสียชีวิตของคุณกุลทรัพย์ วัฒนผล หรือ “อัพ VGB” นักกีฬา E-Sport ของประเทศไทย, กรณี “อาม่า” 3 พี่น้องที่รอเตียงจนกระทั่ง 1 ใน 3 ท่านเสียชีวิต รวมถึงเคสคนติดโควิดหนีขึ้น “แท็กซี่สีชมพู” ล้วนเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจากความไม่พร้อมและมาตรการที่ไม่ชัดเจนในการบริหารงานของผู้มีอำนาจ มาตรฐานการคัดแยก ดูแลและส่งต่อผู้ป่วยที่ขาดประสิทธิภาพ ความเหลื่อมล้ำของการเข้าถึงการรักษาที่แตกต่างกันของประชาชน ประชาชนขาดโอกาสในการเข้าถึงสวัสดิการขั้นพื้นฐานของภาครัฐที่ควรต้องทำเพื่อป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย เช่น การจัดหารถรับ-ส่งผู้ป่วยหรือผู้ที่มีความเสี่ยงสูงที่ติดเชื้อโควิด 19 ซึ่งภาครัฐก็ไม่สามารถจัดหารถให้ได้ทันท่วงที อีกทั้งประชาชนต่างก็มีความเคลือบแคลงสงสัยในประเด็นเรื่องความมีอภิสิทธิ์ของคนบางกลุ่ม และข้อจำกัดในการเข้าถึงทรัพยากรของประชาชนจนทำให้มีผู้เสียชีวิตในอีกหลายกรณี
ทำให้เกิดคำถามขึ้นในใจของคุณเจตน์ “ภูวกร ศรีเนียน” และ คุณคริส “คริส โปตระนันทน์” ผู้ร่วมก่อตั้งกลุ่มเส้นด้ายว่า ทำไมคนไทยถึงต้องเสียชีวิตอย่างที่ไม่ควรต้องเกิดขึ้น จากปัญหาของระบบการจัดการสถานการณ์ ที่ไร้ประสิทธิภาพทั้งที่ในขณะนั้น เตียงรักษาและรถรับส่งยังไม่เต็ม แต่คนไทยกลับเข้าไม่ถึง “โอกาส”...
โอกาสที่ว่านี้.. คือโอกาสในการมีชีวิตรอด
